To chyba najbardziej wyświechtany kwiat świata:) Biedna róża z ogrodów zabrana została dosłownie wszędzie. Jest bohaterką kartek okolicznościowych, tatuaży, tapet, torebek, papieru toaletowego, rajstop, porcelany, bielizny, rzeźb z gipsu... ....i już sama nie wiem czego jeszcze. Sama w sobie - królowa. Jako powielany obrazek - niekoniecznie. Osobiście lubię patrzeć na róże w ich naturalnym, np. ogrodowym środowisku, we wnętrzach zaś podobają mi się wyeksponowane jako główny element dekoracyjny w prostym naczyniu - bez dodatków:
Pamiętam, że gdy po przeprowadzce, usłyszałam, że w tym klimacie i tej okolicy róże mi nie będą rosły ...poczułam bunt. Jak to? To ja się wyprowadzam na wieś i nie będę mogła mieć w ogrodzie róż??? - o czym marzyłam już jako mała dziewczynka?....O NIE ! :):):) No cóż, zawsze tak reaguję, gdy słyszę, że "się nie da". No i oczywiście, że się dało. Owszem, gleba w naszym ogrodzie to głównie kwaśne piaski - no ale zawsze można nawieźć czarnoziemu i zbudować dla róż specjalne podniesione rabaty:) Zbudowaliśmy. Z ogromnych kamieni. Róże pnące rosną przy wejściu na taras - właśnie w rabatach podniesionych kamiennych i mają się całkiem nieźle. Reszta różanej rodzinki rozeszła się po całym ogrodzie.
Być może nie mam aż tak pięknych efektów jak TE, no ale widząc ogrody różane pana Bogdana, przynajmniej wiem do czego można dążyć w tym temacie:). W zeszłym roku pokazywałam Wam nowo zbudowane leśne białe biuro. Pisałam również o rabacie przyciągającej np. motylki, która umiejscowiona została pod oknami. Wtedy była w powijakach....TUTAJ widać to dokładnie:) Ale zaledwie rok później... Mamy tu po prostu SZAł kwitnienia:) Wystarczyło kilkanaście miesięcy, by wszystkie rośliny zadomowiły się na dobre.
Ogród uczy cierpliwości i tego, że czasami na efekt trzeba po prostu POCZEKAĆ:) Mały krzew różany - kupiony dosłownie z trzema pędami, po roku potrafi zszokować ilością pąków.
Równie cierpliwie czekaliśmy na efekty z warzywniaka. Są:) Nasze domowe życie - urlopowo wakacyjne i pełne rodzinnych klimatów obfituje w dary natury:) Zrywam, zamrażam, pichcę, wkładam w słoiki:) Duuuużo tego:) :) Slow food - idea tak mi bliska, jest w naszym domu namacalna każdego dnia.
Zamrażając ostatnio nasz bób i przygotowując przetwory z porzeczek - pomyślałam sobie o ogromnym rynku produktów ekologicznych, który w błyskawicznym tempie rozwija się w Polsce. To, co dla mnie w dzieciństwie było żywieniową codziennością, co codziennością było też dla naszych rodziców - dziś nazywane jest już ekologią. Nie wiem jak Wy - ale mnie napawa ten stan lekkim przerażeniem... Niedługo okaże się jeszcze, że mamy tu, bezwiednie całkiem, malutkie gospodarstwo ekologiczne:):):):)
To jak, kto reflektuje na nasze jabłka "nieidealne" w kształcie, ale prawdziwe? I porzeczki prosto z krzaczka? :)
Z różano, porzeczkowymi pozdrowieniami,
wakacyjne dziś macham:)